Αν μπορουσα να παρω το χρωμα του φεγγαριου,
θα σας το χαριζα να παρει την μοναξια απο τα ματια σας,
και τις σκεψεις απο τα χαμενα παιδικα χρονια σας.
Αν μπορουσα να πιασω ενα ουρανιο τοξο, θα το εκανα ακριβως για σας , και θα μοιραζα την ομορφια του και τα χρωματα του και την ελπιδα, τις μερες που ειστε μελαγχολικοι.
Αν μπορουσα να πιασω τον ηλιο θα τον εβαζα στο προσωπο σας να χαμογελατε παντα.
Αν μπορουσα, θα εχτιζα ενα βουνο και θα μπορουσατε να το θεωρησετε οτι ειναι δικο σας, ενα μερος οταν ειστε μονοι να βρειτε την γαληνη .
Αν μπορουσα να παρω τα προβληματα σας, θα τα εριχνα στον ωκεανο!
Αλλα δυστυχως τιποτα δεν μπορω απο ολα αυτα να κανω παρα μονο να σας αγαπω.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
BLOGERS
Οταν εκλαψε ο Νιτσε.
- Μυθιστορημα
Τα δακρυα του θεου.
- Παρα πολυ καλο
Ο επιμονος κηπουρος.
- μυθιστορημα
Πληροφορίες
Ετικέτες
Αρχειοθήκη ιστολογίου
- Απριλίου (1)
- Σεπτεμβρίου (1)
- Μαρτίου (1)
- Δεκεμβρίου (2)
- Ιουνίου (1)
- Μαΐου (1)
- Απριλίου (4)
- Φεβρουαρίου (1)
- Σεπτεμβρίου (6)
- Αυγούστου (3)
- Ιουλίου (1)
- Ιουνίου (1)
- Μαΐου (1)
- Απριλίου (1)
- Μαρτίου (1)
- Ιανουαρίου (2)
- Δεκεμβρίου (1)
- Νοεμβρίου (3)
- Οκτωβρίου (5)
- Σεπτεμβρίου (6)
- Αυγούστου (2)
- Ιουλίου (9)
- Ιουνίου (6)
- Μαΐου (7)
- Απριλίου (15)
- Μαρτίου (17)
- Φεβρουαρίου (7)
- Ιανουαρίου (5)
- Δεκεμβρίου (9)
- Νοεμβρίου (10)
- Οκτωβρίου (23)
- Σεπτεμβρίου (13)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου