Την ρωτησα........

Δεν της έκρυψε ποτέ τίποτα, όσα άσχημα της υποσχέθηκε.
Της είπε πως θα υποφέρει. Της είπε πως είναι κάθαρμα. Πως δεν ήταν ποτέ πιστός. Σε κανέναν. Παραδέχτηκε ακόμα πως μπορούσε, κάθε φορά που είχε ανάγκη να κοιμηθεί με άλλη γυναίκα μπορούσε να το κάνει έστω και αν είχε κάποιες δεύτερες σκέψεις για αυτό, τις οποίες κατάφερνε να προσπεράσει με την ίδια ελαφρότητα που το έλεγε.

Της είπε πως θα την πονούσε. Της είπε πως ήταν κακός. Πως δεν είχε τίποτα όμορφο να της προσφέρει, θα την έκανε να κλάψει, να πληγωθεί.
Θα την σημάδευε, θα χάραζε την ψυχή της κι όταν δεν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς θα έφευγε.

Μου είπε πως τον άκουγε, και πως κάθε του κουβέντα τη φύλαγε πολύτιμα στην ψυχή της.
Μου είπε πως τον άκουγε που έτρεμε η φωνή του, πως όσο την έδιωχνε, η ανάσα του της χάιδευε το αυτί και της ούρλιαζε να μη φύγει.
Μου είπε πως την έκαιγε κάθε φορά που την άγγιζε, πως ήξερε ότι ήταν παγιδευμένος, αυτός και ο εαυτός του.
. Της είπε πως είχε την ανάγκη να γίνει σημαντικός για εκείνη. Πως την ήθελε να μείνει. Να είναι εκεί για αυτόν.
Σε μια στιγμή αδυναμίας της είπε πως την νοιάζεται, πως δεν θέλει να πονάει, πως θέλει να είναι καλά.
Της θυμώνει όταν του λείπει, της λέει χίλιες δύο δικαιολογίες. Βρίσκει αφορμές να την τσαντίζει, να την εκνευρίζει, να την φτάνει στα όριά της,

Τη ρώτησα αν είναι ηλίθια.