πολύ όμορφη χωριατοπούλα…
Την ζήλευε όμως πάρα πολύ και καθώς περνούσε
ο καιρός η ζήλια του αντί να μειώνεται μεγάλωνε
και θέριευε…
Άρχισε λοιπόν να την βασανίζει βρίζοντάς την και
χτυπώντας την…
Η χωριατοπούλα όμως είχε μία φίλη που όταν έφευγε
ο άνδρας της πήγαινε και της έλεγε τον πόνο της…
Ξαλάφρωνε τότε η ψυχούλα της, διότι η φίλη της την
παρηγορούσε, της έλεγε να κάνει υπομονή και γύρναγε
στο σπίτι χαμογελαστή…
Γύρναγε ο άρχοντας την έβλεπε μες την καλή χαρά και
έσκαγε περισσότερο…
Έβαλε τότε να την παρακολουθήσει κάποιος που
εμπιστευόταν και όταν κατάλαβε ότι ο λόγος της
χαράς της ήταν η φίλη της, αποφάσισε να την
κλειδαμπαρώσει στην αποθήκη συνεχίζοντας να
την βασανίζει και να την χτυπά…
Χρόνια μετά αφού πέθανε ο άρχοντας, βρήκαν την
χωριατοπούλα στην αποθήκη γελαστή και ευτυχισμένη...
Όταν την ρώτησαν πώς άντεξε τόσα χρόνια φυλακισμένη,
τους έδειξε μια κούκλα που είχε φτιάξει
από λάσπη και την είχε ντύσει με κουρέλια που είχε σχίσει
από τα ρούχα της και τους είπε ότι όλα της τα βάσανα
τα λέγε στην χωμάτινη φιλενάδα της και αυτή την παρηγορούσε!!!
Ενα πολυ ομορφο παραμυθι απο την καταχωριση της φιλη μου Τσουκνιδιτσας.
